Dlaczego Adam zamyka Pochwałę Ojców (Syr 44-49)?

Księga Syracha oprócz licznych mądrościowych maksym zawiera szczególny tekst, który koncentruje się na działaniu Boga i Jego mądrości w dziejach Izraela: Pochwała Ojców (Syr 44-49). Mędrzec z Jerozolimy chciał przez to zaszczepić w sercach swoich uczniów umiejętność teologicznej wizji historii. Układ i interpretacja przedstawionych w tym opisie bohaterów, choć bazuje na tradycji, wynika z interpretacji i kryteriów własnych autora. Jest zastanawiające, iż na koniec opisu mędrzec wraca do początków, nie tylko Izraela, ale dziejów ludzkości, by zamknąć swój opis historii postacią Adama – pierwszego człowieka. Prezentacja Adama w Syr 49,16b jest bardzo pozytywna, autor koncentruje się na chwale i pięknu pierwszego człowieka, pomijając zupełnie aspekt jego upadku. Użyta terminologia łączy postać Adama z kapłańskimi postaciami opisywanymi przez Syracha (Aaron, arcykapłan Szymon), co sugeruje szczególne znaczenie arcykapłana w dziele mędrca z Jerozolimy. Odniesienie do Adama, początku ludzkości zakłada upatrywanie „nowego początku”, w postaci arcykapłana.